مـرا " دخــتـر خـــانـوم " می نامند !

مضمونی که جذابیتش نفس گیر است ...

دنیای دخترانه مـن ، نه با شمع ، و نه با عروسک معنــا پیدا نمی کند

و نه با اشـــک و افســـون

اما تمام این ها را در بر می گیرد ...

مـن نه ضعیفم نه ناتوان

چرا که خـــــداونــد مرا بدون خشونت و زورٍ بازو می پسندد ...

اشــک ریختن ضعفٍ من نیست

قدرت روح من است

اشـــک نمی ریزم تا توجّهی را جلب کنم

با اشـــکم ، روحـــم را می شویم ...

خانه بی من ســــرد و ســــــاکـت است

چرا که شــور و حــالٍ زنــدگــی با صدای بلندٍ حرف زدن

و موسیقی گوش دادن نیست

زندگی ترنّم لالایی آرمـش بخشی را می طلبد

که خـــدا در جادوی صدای مــن نهفته است ...

مـن تنها با ازدواج کردن و مــادر شدن نیست که مـعـنـــا می گیرم

مـن به تنهایی مـعـنــا دارم ...

مـعـنــای عمیقی در واژۀ دخـــــتـر بودن است !

اگر فرهنگٍ غلـط و کوتاه نظری ، مرا ضـعـیـــفـه می خواند

باز هم قـــوی تر از قبل ، از پشت همین واژه سر بلند می کنم

و لـبـخـــنـد می زنم ...

چرا که خــــداونـد مرا دخـــــتـر آفریده است.